De wekker stond op 6:45 uur, maar dan ben ik al op.
Ik heb de caravan aangekoppeld laten staan en hoef alleen maar de pootjes in te draaien en de stroom af te koppelen.
Jammer genoeg is het hek -in tegenstelling tot wat er staat aangegeven- dicht. Ik loop opnieuw rond om te kijken of ik iemand zie…
… maar net als gisteravond, is er niemand en de receptie is gesloten…
Als ik bij de receptie sta, verschijnt er ineens een dame en zij heeft de code van het hek…
… vooralsnog niet netjes, maar ik maak van de gelegenheid gebruik om het terrein te verlaten… ik kan altijd later via e-mail contact op nemen.
Het is precies 7:30 uur als ik aan de laatste etappe van 570 kilometer begin.
Omdat er bij Straatsburg meer dan 10 kilometer file staat, word ik, net als vorig jaar, via de Route National naar de A4 geleid.
Ook bij Nancy is het heel erg druk en het navigatiesysteem biedt een alternatief aan via Duitsland, waarbij ik uiteindelijk via de A8 Luxemburg in rijd.
Ik gooi hij de eerste de beste mogelijkheid de tank vol en dat kost hier slechts € 1,13 de liter.
Onderweg kom ik een aantal klassieke franse auto’s tegen, waaronder een Renault Dauphine, een Citroen DS en een Renault R6.
Op zich rijdt het allemaal prima door, met af en toe wat oponthoud als we van twee naar één rijbaan moeten.
Bij Zaventem is het eigenlijk altijd druk, zo ook vandaag, maar bij Antwerpen kan ik deze keer zonder oponthoud doorrijden en om 14:30 uur rijd ik thuis de straat in.
Ik heb vandaag 570 kilometer gereden en in totaal deze vakantie 3.050 kilometer, tegen een gemiddeld brandstofverbruik van 8 liter op 100 kilometer, oftewel 1 op 12,5.
Verder heb ik bijna 500 kilometer gefietst en ruim 100 kilometer gelopen.
Dd weegschaal gaf dan ook ruim 1 kilo minder aan dan toen ik 26 augustus vertrok 😇
Ik heb de wekker om 6:25 uur gezet, maar ben uiteraard al veel eerder wakker. Ik maak koffie voor onderweg en vul de ene lunchbox met craquottes en de andere met plakken kaas.
Als ik de caravan met de mover van de banaan afhaal, komt de buurman nog even een praatje maken en daardoor ben ik toch even afgeleid, waardoor ik de pootjes nog niet heb ingedraaid…
Als de caravan is aangekoppeld, ga ik douchen.
Om 7:25 uur rijd ik rustig de camping af, waarna ik bijna direct achter een tractor kom te rijden…
… zodra de weg het toelaat, laat ik de tractor achter me en rijd ik naar de snelweg.
Het is zwaar bewolkt, maar de temperatuur loopt al snel op naar boven de 20 graden.
Als ik langs de kant van de weg stop voor een korte plaspauze, zie ik dat het kleine dakluik omgekeerd op het dak licht en nog slechts op één punt vast zit… 😕
Gelukkig is niet alleen een slimme meid op de toekomst voorbereid… en gewapend met een rol ducktape en een schaar klim ik het dak op om een en ander provisorische te repareren…
…en 10 minuten later kan ik mijn weg vervolgen.
Ik kijk onder het rijden een aantal keer in de spiegel en het lijkt erop dat de tape zijn werk doet.
Heerlijk dat ik nu ook in Italië gebruik kan maken van Telepass.
Ik rijd op dit moment met een gemiddelde snelheid van 75 km/u en dat betekent dat ik al om 14:00 uur op mijn tussenstop zal aankomen…
… maar daar is regen voorspeld en een temperatuur van rond de 16 graden, dus misschien toch maar een stukje verder rijden…
Het is net na 12:30 uur als ik Zwitserland inrijd.
Omdat het laatste pompstation in Italië gesloten was, ben ik verplicht om in Zwitserland te tanken…
… en daar ben ik niet blij mee 😬. De diesel is hier namelijk duurder dan benzine en kost Chf. 1,95 de liter, oftewel omgerekend € 1,80 Ik gooi de tank dan ook niet vol, maar tank voldoende om vervolgens de tank in Frankrijk vol te kunnen gooien.
Er rijdt op enig moment een politieauto met zwaailichten op de middelste baan en je moet daarachter blijven rijden… Waarom…? Geen idee… en nadat we volledig gestopt zijn en even gewacht hebben, mogen we ‘normaal’ verder rijden.
Het verkeersbeeld is beduidend ‘rustiger’ dan in Italië…
Om 14:15 uur arriveer ik bij de Gotthard en daar hoef ik maar even stil te staan.
Aan de andere kant van de tunnel, dat is dan wel 17 kilometer, regent het…
…maar dat levert dan wel weer een mooie regenboog op…
Al met al kan ik lekker doorrijden en de verwachting is dat ik tussen 17:30 en 18:00 uur in Colmar (F) zal aankomen.
De diverse baustellen leveren niet echt problemen op…
… en alleen rondom Basel is het druk, maar sat is logisch, want het is het einde van de werkdag.
Op de A35 richting Colmar is het altijd druk, maar over het algemeen rijdt het redelijk door.
Ik wil in elk geval zo snel mogelijk tanken, waarbij ik voldoende tank om in Luxemburg te geraken.
De diesel is ook hier met € 1,60 de liter niet goedkoop 😬
Het is bijna 18:30 uur als ik bij de camping aankom, maar daar wacht me een onaangename verrassing… het hek us gesloten en er is niemand meer aanwezig… 😬
…maar dan arriveert er een Fransman, die het hek opent… Hij blijkt echter niets met de camping van doen te hebben, maar verblijft in een van de bungalows…
Ik rijd brutaalweg achter hem aan…
… voor nu sta ik en morgenochtend zie ik wel verder… 😋
Dan herhaalt zich het ritueel als opnieuw een Nederlands echtpaar arriveert en een Fransman hen binnenlaat… Ook hij heeft niets met de camping zelf te maken…
Ik geniet van een glaasje wijn en als het donker wordt, ga ik naar binnen.
Ik eet toastjes met kaas en rauwe ham, kijk een serie en na de koffie, ga ik, hoewel het pas 21:30 uur is, een stukje slapen.
Ik zet de wekker op 6:45 uur, want als het goed is, gaat het hek om 7:00 uur morgenochtend open.
Vandaag is de laatste volledige dag hier op de camping en ik sta om 6:30 uur op om nog één keer het bekende rondje te rijden.
Ook vandaag is de opkomende zon in combinatie met de nevel in het dal weer prachtig om te zien.
Deze keer hier niet wezen eten, maar er blijven hier heel dierbare herinneringen 🥰
Ik begin aan de afdaling, maar moet halverwege vol in de remmen vanwege een auto die ‘tergend langzaam’ rijdt…
Ik blijf het uitzicht, onder deze omstandigheden, fenomenaal vinden…
… en geniet er nog maar eens van.
En dan rijd ik Bibbona al weer in…
Terug op de camping haal ik voor de laatste keer mijn broodjes op en na het ontbijt is het tijd om alvast wat spullen te gaan opruimen.
Het ‘meeste werk’ is de fiets op de caravan zetten en het grondzeil schoonmaken.
Vervolgens loop ik naar de receptie om te gaan afrekenen. Bij aankomst is mij al verteld dat, omdat ik alleen ben, het voordeliger is als ik mijn ACSI-kortingskaart niet gebruik. Ik moet voor mijn luxe plek voor 14 dagen slechts € 259,- afrekenen.
Omdat ik deze hele vakantie niet één ijsje heb gegeten, loop ik gelijk door naar ‘boven’ en daar kies ik de smaken tiramisu en yoghurt.
Dit lekkers kost maar € 2,- en dat vind ik geen geld.
Terug bij de caravan eet ik een broodje waarbij ik zo veel mogelijk het restant beleg opmaak. Ik drink er een heerlijk glaasje rode wijn bij 😋
Het opruimen kost verder weinig moeite en het grondzeil laat zich makkelijk schoonvegen.
Als ik de buurtjes vraag om nog een borrel te komen drinken, geeft zij aan dat ze eerst nog even willen eten… en als ze vervolgens vraagt of ik mee wil eten, zeg ik geen nee… En zo zitten we bij hun onder de luifel te borrelen en eten we daarna een heerlijke pasta.
Na de koffie neem ik afscheid. Ik wil morgen rond 7:30 uur vertrekken en moet in de caravan nog een paar zaken reisklaar opbergen.
Daarnaast wil ik de auto vast in de rijrichting op een lege plek zetten.
Als alles klaar is, drink ik nog een kopje koffie en doe ik om 22:15 uur het licht uit.
Vandaag sta ik al om 6:30 uur op om hetzelfde rondje als gisteren te gaan fietsen.
Vanaf de camping sla ik dus rechtsaf, waarna de klim naar Casale Marittimo volgt.
Ik weet ondertussen dat het hoogteverschil 278 meter bedraagt.
De afdaling is lang en stijl, waarbij de snelheid boven de 60 km/u uitkomt en dat betekent: handen aan de remmen…
Terug op de camping douche ik en na het ontbijt nodigen de ‘buren’ me uit voor een kopje koffie. Het is bijna niet voor te stellen hoe je een klik kunt hebben en een leven blijkt te hebben wat andere mensen blijkbaar ook hebben. Niet alleen se borstkanker, maar ook de (leeftijd van de) kinderen, de voorliefde voor Italië, de USA en Canada konen overeen.
Voor we het weten, is het al 14:00 uur en neem ik afscheid. Bij de caravan eet ik een broodje, want vanavond wil ik nog een keer bij Robin Hood gaan eten.
Even na 19:00 uur loop ik naar boven.
De zon is aan het ondergaan en bij het restaurant blijkt het terras in zijn geheel niet in gebruik… Blijkbaar vinden mensen het met 21 graden te koud om buiten te zitten, maar ik niet…
Vanaf mijn tafel heb ik een prachtig uitzicht op de ondergaande zon en de zee.
Ik bestel een glas prosecco en nadat ik de kaart bestudeerd heb, bestel ik de Antipasti de la casa als voorgerecht, vervolgens de Tagliata als hoofdgerecht en als toetje ga ik voor een van Marijke 💕 haar favorieten, namelijk de Sfoglia met peer en chocolade 😋
Het behoeft mijns inziens geen nadere toelichting dat het me allemaal meer dan prima smaakt…
Terug bij de caravan drink ik koffie met een glaasje limoncello en kijk ik nog een serie. Om 22:30 uur doe ik het licht uit.
Het heeft nagenoeg de hele nacht geregend en ik sta vandaag dan ook pas om 7:15 uur op.
Omdat het rond 9:00 uur droog is en het er naar uitziet dat dit ook even zo zal blijven, besluit ik om toch maar te gaan fietsen. Ik heb besloten mijn rondje deze keer in omgekeerde volgorde te rijden.
Vanaf de camping sla ik rechtsaf en dan begint gelijk het klimmen -in elk geval ervaar ik dat als zodanig 😋-.
Het blijft prachtig om te zien hoe in het dal nog vochtige lucht zichtbaar is.
Terug op de camping ga ik opnieuw douchen en daarna drink ik een kop koffie.
Als ik het internet op wil om het voetbal van gisteravond te zien, blijkt de server eruit te liggen…
Het weer blijft onbestendig en af en toe regent het behoorlijk. De ‘buurman’ haalt zijn vrouw op met een extra paraplu en we raken aan de praat… Iemand alleen op een camping blijft toch iets wat je niet vaak tegenkomt.
Als ik mijn verhaal vertel, zie ik de emotie in de ‘buurvrouw’ haar ogen en als ik daar iets over zeg, blijkt ook zij borstkanker te hebben. Gelukkig voor haar is het niet uitgezaaid. We spreken af om een keer gezamenlijk koffie te drinken.
Inmiddels is het lunchtijd en ik ga een heerlijke pasta maken, waarbij ik zoveel mogelijk restjes opmaak.
Het resultaat mag er zijn en de verse tomaten zitten vol smaak. Ik drink er een lekker glaasje rode wijn bij.
Nadat ik heb afgewassen, loop ik even naar de receptie en daar is het probleem van de niet werkende server bekend. Gelukkig werkt internet in de buurt van de receptie wel en zo kan ik toch het voetbal van gisteravond zien.
Het blijft af en toe met bakken uit de hemel komen.
Om 19:00 uur kijk ik Studio Voetbal en gelukkig zijn het maar 4 wedstrijden, want ik wordt opgevreten door insecten.
Terug in de caravan eet ik een broodje en kijk ik een serie. Na de koffie houd ik het ook vanavond vroeg voor gezien; het is nog niet eens 22:00 uur.
Ik sta vandaag pas na 7:30 uur op en vandaag is het qua fietsen een rustdag.
Nadat ik een douche genomen heb, loop ik naar het winkeltje om mijn bestelde broodjes op te halen.
Na het ontbijt veeg ik de caravan aan, stofzuig de boel en haal een dweil over de vloer.
Voor ik het goed en wel besef, is het al weer tijd voor de lunch. Vanmiddag heb ik kip met zoetzure saus en mie op het menu staan en dat smaakt me prima.
De middag verloopt zoals de meeste middagen hier op de camping, namelijk met muziek luisteren, lezen en puzzelen.
Voordat ik het weet, is het al weer borreltijd.
Als het tegen 20:00 uur loopt en ik steeds meer last krijg van de rondvliegende insecten, ga ik de caravan in.
Mijn avondeten bestaat uit een broodje kip-kerrie salade en daar drink ik een glaasje rode wijn bij.
Na de koffie en een serie, is het vanavond om 23:00 uur tijd om een stukje te gaan slapen.
Vandaag sta ik om 7:30 uur op en ik besluit om nogmaals het rondje van afgelopen week te fietsen.
Langs de route naar Cecina staan diverse prachtige huizen, allemaal omgeven met hoge hekken en soms prachtige toegangspoorten.
Ik blijf versteld staan van het enorme hoogteverschil.
Doordat de fysieke inspanning voor ‘de oude man’ aanzienlijk is, gutst het zweet driftig om me heen…
… maar dit zijn qua uitzicht uiteindelijk wel de spreekwoordelijk krenten uit de evenzo spreekwoordelijke pap.
Vanaf sommige punten is zelfs de zee te zien…
Het laatste stukje naar Casale Marittimo blijft een lijdensweg… omdat je nergens even op adem kunt komen…
…en uiteindelijk kom ik uit uit bij het restaurant waar Marijke 💕 en ik in 2017 meerdere keren gegeten hebben.
Vanaf hier is het voornamelijk dalen tot aan de camping… wat een verademing 😋
Terug op de camping neem ik een heerlijke douche en geniet ik vervolgens van mijn ontbijt.
De rest van de ochtend vermaak ik me met muziek luisteren, lezen en puzzelen.
Voor de lunch heb ik brood met mortadella en salami en daar drink ik een koel glaasje rosé bij.
Voor het avondeten maak ik een simpele, maar zeer smaakvolle pasta klaar met kip en tomaat.
Nadat de vaat is opgeruimd, drink ik mijn koffie, terwijl ik verder lees in het boek van Michelle Obama.
Ik kijk in de caravan nog een serie, drink een kopje koffie en om 21:30 uur geef ik de spreekwoordelijk pijp aan Maarten. Ook weinig tot niet doen, blijkt wel eens zeer vermoeiend te kunnen zijn.
Vandaag ben ik zowaar eens ‘laat’ op, namelijk even voor 7:30 uur 😋.
Na het douchen drink ik eerst een kop koffie en dan haal ik mijn dagelijkse broodjes op.
Er staat een aardig windje en voor de eerste keer sinds ik hier ben, trek ik een shirtje aan.
De lunch bestaat vandaag uit noedels met zoetzure kip.
Er was regen voorspeld en hoewel het niet meer dan een buitje lijkt, barst het op enig moment goed los.
Ik zit heerlijk droog onder de luifel, die ik vanwege de afwatering al schuin heb laten aflopen, als plotsklaps de luifel ‘naar beneden’ komt…
… Blijkbaar is er toch een waterzak ontstaan. Gelukkig is er geen schade…
Om 16:15 uur houdt het op met regenen en is het in no-time weer aangenaam.
De rest van de middag breng ik -inmiddels traditiegetrouw- door met voornamelijk lezen. Ik drink mijn borreltje en kijk vanwege de actualiteit naar het 18:00 uur journaal. Later op de avond eet mijn broodje, kijk een serie en houd het om 21:45 uur voor gezien… 😬
Ik ben vandaag om 6:30 uur wakker en besluit om maar weer eens een rondje te gaan fietsen.
De zon is nog maar net op en het is zelfs aan de frisse kant.
Als ik van de camping afkom, sla ik linksaf richting Cecina.
De weg loopt geleidelijk naar beneden, maar is lang niet zo steil als wanneer ik vanaf de camping rechtsaf had geslagen.
Bij Cecina sla ik wederom links af met het idee om straks ergens te draaien en de weg terug te nemen.
Ik stel het moment om te keren nog even uit en dat levert met de opkomende zon en de dauw mooie vergezichten op.
Ik fiets verder en stop regelmatig om even een foto te maken.
Dit is Toscane zoals ik het op zijn mooist vind.
Het blijft een prachtig gezicht, maar zo kom ik nauwelijks aan fietsen toe… 😬
Zoals wel vaker in Italië kom je langs de weg veel stalletjes tegen waar je fruit en groente kunt kopen.
In plaats van te keren, sla ik in Bibbona linksaf in de veronderstelling uiteindelijk weer in de buurt van de camping uit te komen.
Er is sprake van veel zogenaamd vals plat, waarbij het lijkt of de weg vlak is of zelfs daalt, maar in werkelijkheid is er sprake van stijging… 😕
De weg gaat verder omhoog en dat voel ik met name in mijn benen…😬
…en dan kom ik op bekend terrein… hier waren Marijke 💕 en ik 2 jaar geleden samen nog geweest.
Omdat ik nu vanaf de andere kant kom, moet ik even opletten welke weg ik moet nemen…
… maar dat heb ik snel gevonden. Het groenten- en fruitstalletje is getooid met diverse internationale vlaggen en de verkoper en ik wisselen, terwijl ik langsfiets, een welgemeend “Buon giorno” uit.
Het landschap blijft -met name door de geweldige lichtinval- sprookjesachtig mooi en een dankbaar object om vast te leggen…
… en misschien later op canvas te laten afdrukken.
In de verte doemt Casale Marittimo op en de weg daarheen zal ik alleen maar steil omhoog moeten fietsen…
… maar zoals mijn oud-collega al zei: “Na het zuur, wacht het zoet…”
Bij terugkomst op de camping volgt een verkwikkende douche en een heerlijk ontbijt.
Ook vandaag word ik weer geconfronteerd met leed dat rechtstreeks met borstkanker te maken heeft…
…en dat inspireert mij tot het volgende gedicht:
Omarmd door de dood
Borstkanker uitgezaaid
Hoop weggemaaid
Omarmd door de dood
Onvermijdbaar lot
Bestaat er wel een God?
Omarmd door de dood
Pijn vertragen
Moedig dragen
Omarmd door de dood
Dan is het tijd
Uit je lijden bevrijd
Omarmd door de dood
(C) Ruud Vorstermans
Omdat ik laat ontbeten heb, heb ik vandaag de lunch overgeslagen.
Ik trakteer mezelf dan ook tijdens de dagelijkse borrel op een toastje met kaas.
Nog voor 20:00 uur is het donker en verkas ik vanwege de beestjes naar binnen, waar ik een broodje eet, koffie drink en een serie kijk.
Ook vandaag sta ik even na 7:00 uur op. Er is vandaag in Cecina markt en hoewel ik daar eigenlijk niks mee heb, geeft het me voor vandaag wel een doel.
Ik vertrek direct na het ontbijt en rijd op mijn gemak langs plekken die ik mij nog heel goed kan herinneren.
Bij aankomst parkeer ik de auto en die mag twee uur blijven staan voor € 2,-
Het is 8:45 uur als ik richting markt loop…
De fontein is om de een of andere reden droog gelegd.
Ik loop verder via de Via Italia naar de markt, waar het al behoorlijk druk is.
Wat ik uiteindelijk het leukste vind, is het kijken naar de mensen; wat er verkocht wordt, vind ik minder interessant.
Al met al heb ik een uurtje over de markt gelopen en bijna 6 km afgelegd.
Ik doe bij de Conad wat boodschappen, zoals Jus d’Orange, yoghurt, kip, sinaasappelen en tomaten… Als ik zie waar die tomaten vandaan komen, moet ik wel even lachen…
Op weg terug naar de camping, gooi ik nog even de tank vol…
… voor € 1,424 de liter.
Op de camping geniet ik van een glaasje wijn.
Geïnspireerd door een berichtje in de door Marijke opgerichte besloten FB-groep “Samen sterker bij uitgezaaide borstkanker”, waarin iemand vertelt niet verder behandeld te kunnen worden en in een hospice te verblijven, schrijf ik het volgende gedicht:
Het lot
Wat wens je
Een lotgenoot
Die langzaam
Wordt omarmd
Door de dood
Bieden woorden
Dan nog troost
Als de kanker
Alle hoop
Heeft weggeslagen
Er rest
Niets anders
Dan het lot
Jou toebedeeld
Te dragen
Word je
Omringd door liefde
Zonder pijn
Naar gene zijde
Toe Gedragen
(C) Ruud Vorstermans
Zelfs als je weinig tot niets doet, gaat de tijd soms heel snel en zo is het alweer borreltijd.
Mijn avondeten bestaat uit crackers met diverse soorten kaas.
Ook vanavond kijk ik na de koffie nog een serie en houd ik het om 22:15 uur voor gezien.
Italië 2019 